اختلال صوری فکر چیست؟

اختلال تفکر رسمی به توانایی مختل شده برای حفظ گفتمان منسجم اشاره دارد و در زبان نوشتاری یا گفتاری بیمار رخ می دهد. در حالی که هذیان ها منعکس کننده محتوای فکری غیرعادی هستند، اختلال فکری رسمی نشان دهنده اختلال در سازمان و بیان فکر است.

در واقع، اساسی ترین ارزیابی محتوای فکری حداقل به درجاتی از صلاحیت زبانی نیاز دارد. برای اهداف تحقیقاتی، مقیاس هایی برای مطالعه کیفیت و شدت ناهنجاری ها در تفکر، زبان و ارتباطات ایجاد شده است. در عمل بالینی، اختلال تفکر رسمی با درگیر کردن بیماران در گفتگوی پایان باز و مشاهده پاسخ های کلامی آن ها ارزیابی می شود.

تعدادی از شرایط پزشکی و جراحی می تواند عملکرد زبان را تحت تاثیر قرار دهد. اصطلاح اختلال فکری رسمی زمانی استفاده می شود که این شرایط از تشخیص مستثنی شوند. علت اختلال تفکر رسمی مشخص نشده است. تحقیقات ناهنجاری هایی را در سیستم معنایی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی دخیل دانسته است.

اختلال فکر اغلب با مشکلات عملکرد اجرایی و بی نظمی عمومی همراه است. ناهنجاری های زبانی در میان مردم عادی و در مکالمات روزمره رایج است. بنابراین، وجود یا عدم وجود قطعی مشکلات زبانی به طور مطلق تشخیصی برای هیچ بیماری نیست. با این حال، فراوانی و شدت بیشتر این مشکلات باید توسط پزشک مورد توجه قرار گیرد و در فرمول تشخیصی بیمار لحاظ شود.

فهرست مطالب

انواع اختلال تفکر

اختلال فکر اولین بار در ادبیات علمی در منبع معتبر دهه 1980 ظاهر شد، زمانی که برای اولین بار به عنوان یک علامت اسکیزوفرنی توصیف شد. تعریف ساده آن هرگونه اختلال در سازماندهی و پردازش ایده ها است.

هر نوع اختلال فکری علائم منحصر به فردی دارد. با این حال، اختلال در پیوند ایده ها در همه انواع وجود دارد. حتی با وجود این که اغلب افراد گاهی اوقات برخی از علائم اختلال فکر را نشان می دهند، اختلال فکر تا زمانی که بر توانایی برقراری ارتباط تاثیر منفی بگذارد طبقه بندی نمی شود.

این ها برخی از رایج ترین انواع اختلال فکر هستند:

الوژیا

افراد مبتلا به الوجیا که به عنوان فقر گفتار نیز شناخته می شود، به سوالات پاسخ های مختصر و بدون توضیح می دهند. افراد مبتلا به این نوع اختلال فکری به ندرت صحبت می کنند مگر این که از آن ها خواسته شود. Alogia اغلب در افراد مبتلا به زوال عقل یا اسکیزوفرنی دیده می شود.

مسدود کردن

افراد مبتلا به انسداد فکر، اغلب سخن خود را به طور ناگهانی وسط جمله قطع می کنند. ممکن است چند ثانیه یا چند دقیقه مکث کنند. وقتی دوباره شروع به صحبت می کنند، اغلب موضوع گفتگو را تغییر می دهند. انسداد فکر در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی رایج است.

شرایط محیطی

افراد دارای شرایط محیطی که به عنوان تفکر محیطی یا گفتار محیطی نیز شناخته می شود، اغلب جزئیات بیش از حد نامربوط را در صحبت کردن یا نوشتن خود درج می کنند. آن ها رشته فکری اصلی خود را حفظ می کنند، اما قبل از این که به نقطه اصلی خود برگردند، جزئیات غیر ضروری زیادی را ارائه می دهند.

کلنگ زدن یا تداعی صدای زنگ

فردی که دارای فرآیند فکری متلاطم است، کلمات را بر اساس صدای کلمه انتخاب می کند تا معنای کلمه. آن ها ممکن است به استفاده از قافیه، اشعار یا جناس تکیه کنند و جملاتی بسازند که معنی ندارند. به هم ریختن روند فکر یکی از علائم رایج شیدایی است.

از خط خارج شدن

فردی که از ریل خارج شده است در زنجیره ای از ایده های نیمه مرتبط صحبت می کند. ایده های آن ها اغلب بیشتر و بیشتر از موضوع گفتگو دور می شود. برای مثال، یک فرد مبتلا به اختلال فکری از ریل ممکن است از صحبت کردن در مورد خرگوش به موهای سرش بپرد و به سویشرت شما بپرد.

گفتار حواس پرتی

فرد مبتلا به اختلال تفکر گفتاری حواس ‌پرتی در حفظ موضوع مشکل دارد. آن ها به سرعت بین موضوعات جابه جا می شوند و با محرک های داخلی و خارجی حواسشان پرت می شود. معمولا در افراد مبتلا به شیدایی دیده می شود. به عنوان مثال، شخصی که سخنان حواس ‌پرتی نشان می ‌دهد ممکن است ناگهان بپرسد که وسط جمله کلاه خود را از کجا آورده‌ اید، در حالی که به شما درباره تعطیلات اخیر می ‌گوید.

اکولالیا

افراد مبتلا به اکولالیا برای برقراری ارتباط تلاش می کنند. آن ها اغلب صدا ها و کلماتی را که می شنوند به جای بیان افکارشان تکرار می کنند. مثلا به جای پاسخ دادن به یک سؤال، ممکن است سؤال را تکرار کنند.

بیشتر بخوانید: افسردگی دیس تایمی چیست؟

انواع دیگر اختلال فکر

راهنمای روانپزشکی جان هاپکینز 20 نوع اختلال فکری را فهرست کرده است. این شامل:

فقر گفتار: مقدار محدود گفتار. پاسخ های مختصر و نامشخص
فقر محتوای گفتار: کمیت گفتار مناسب با ابهام برجسته و سطح نامناسب انتزاع
فشار گفتار: افزایش سرعت و کمیت گفتار. گفتار ممکن است بلند باشد و به سختی قطع شود.
مماس: پاسخ به سؤالات غیرمجاز یا کاملا بی ربط است.
خروج از ریل (از بین رفتن تداعی ها): گفتار خود به خود با اختلالات مشخص در حفظ موضوع
عدم انسجام (سالاد کلمه، اسکیزافازی): فقدان شدید انسجام گفتار در سطح پایه نحو و یا معنایی در جملات
غیر منطقی بودن: خطا های مشخص در منطق استنتاجی
صدا زدن: گفتاری که در آن انتخاب کلمه به جای معنی، با صدای کلمه کنترل می شود. انتخاب کلمه ممکن است تداعی های قافیه یا حماسی را نشان دهد.
نئولوژیزم: ایجاد «کلمات» جدید
تقریب کلمات: استفاده از کلمات غیر متعارف و خاص
شرایط محیطی: گفتار بیش از حد غیر مستقیم. گفتار ممکن است بیش از حد شامل جزئیات نامربوط باشد.
از دست دادن هدف: مشکل در نگهداری موضوع به دلیل عدم دستیابی به هدف ضمنی یک عبارت
پشتکار: تکرار بیش از حد کلمات، ایده ها یا موضوعات
اکولالیا: گفتار کلمات یا عبارات مصاحبه کننده را تکرار می کند.
انسداد: قطع گفتار در حالی که ظاهرا در تعقیب هدف است.
گفتار ناقص: استفاده از زبان عجیب و غریب که ممکن است بیش از حد رسمی، پر زرق و برق، قدیمی یا عجیب باشد.
خود ارجاع: بیمار موظف است موضوع گفتگو را به خود ارجاع دهد.
خطای پارافازیک (واج): اشتباه تلفظ کلمه، لغزش زبان
خطای پارافازیک (معنی): جایگزینی کلمه نامناسب برای بیان یک جمله خاص

درمان اختلال تفکر

درمان هایی در دسترس هستند که می توانند به افراد در مدیریت علائم اختلالات فکری کمک کنند. برخی از استراتژی های درمانی که ممکن است مورد استفاده قرار گیرند در زیر مورد بحث قرار می گیرند.

روان درمانی

درمان ممکن است برای کمک به افرادی که علائم افکار هذیانی یا تحریف شده را نیز تجربه می کنند مفید باشد. انواع درمانی که ممکن است بسته به علائم فرد مورد استفاده قرار گیرد عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT) : می تواند به افراد کمک کند تا افکار تحریف شده را شناسایی و تغییر دهند.
خانواده درمانی: می تواند به خانواده ها کمک کند تا یاد بگیرند برای حمایت از عزیزانشان که دارای اختلال فکری هستند چه کاری می توانند انجام دهند.
گروه درمانی: می تواند یک درمان مفید برای تمرین مهارت ها و یافتن حمایت باشد.

دارو ها

گاهی اوقات ممکن است دارو هایی برای کمک به درمان علائم مرتبط با اسکیزوفرنی یا اختلالات روان پریشی تجویز شوند. چنین دارو هایی ممکن است شامل دارو های ضد روان پریشی، دارو های ضد افسردگی و تثبیت کننده های خلق و خو باشند.

اختلال تفکر در تست میلون

پرسشنامه چند محوری بالینی Millon MCMI-III یک اندازه گیری چند بعدی از آسیب شناسی روانی با اعتبار سازه عالی، پایایی آزمون، آزمون مجدد و همچنین سازگاری درونی است. تجزیه و تحلیل عاملی MCMI-III نتایج متفاوتی را تولید کرده است، راه‌ حل‌ های سه عاملی را استخراج می ‌کند، یا راه ‌حل چهار عاملی اصلی را در نمونه‌ های روانپزشکی کشور های غربی تکرار می ‌کند.

با این حال، با استفاده از نمونه ‌های روان ‌پزشکی غیرغربی، کار کمی روی ویژگی ‌های روان‌ سنجی MCMI-III انجام شده است. بیماران سرپایی (N = 212) MCMI-III را طی یک مصاحبه نیمه ساختار یافته تکمیل کردند. هشت روش تحلیل عاملی اکتشافی (EFA) برای کشف ساختار زیربنایی MCMI-III استفاده شد.

چولگی، کشیدگی و آمار توصیفی تایید کرد که مقیاس های MCMI-III به طور معمول توزیع شده است. سازگاری درونی بالایی پیدا شد. هشت روش EFA اعمال شده در 24 مقیاس بالینی یک راه حل سه عاملی توافقی را شناسایی کردند:

عامل 1: آسیب شناسی روانی درونی، 18 مقیاس
عامل 2: آسیب شناسی روانی بیرونی، 4 مقیاس
عامل 3: اختلال روانی، 2 مقیاس

در مجموع 72 درصد از واریانس مشترک. با توجه به هم ارزی بین فرهنگی ساختار MCMI-III، از ضریب همخوانی تاکر (Φ) استفاده شد و تایید کرد که عوامل درونی سازی (F1) و آسیب شناسی روانی بیرونی (F2) به دست آمده در این مطالعه مشابه آسیب شناسی روانی بالا در مقابل کم و محدودیت هیجانی است.

عوامل ارائه شده توسط مطالعه آمریکایی هادی و همکاران. (2005) (Φ 0.86 و 0.97 بود). این دو عامل نیز مشابه عوامل سازگاری عمومی و کنش ضد اجتماعی ارائه شده توسط مطالعه آمریکایی کریگ و بیونز (1998) هستند (Φ 0.82 و 0.96 بود).

دو عامل اول در این مطالعه همچنین نشان دهنده شباهت زیاد با راه حل های فاکتور به دست آمده با نسخه ایتالیایی و هلندی MCMI-III است (روسی و همکاران، 2007، پیگنولو و همکاران، 2017). علیرغم استفاده از یک نمونه روانپزشکی از یک فرهنگ غیر غربی، دو عامل شناسایی شده برای این نسخه عربی MCMI-III مشابه موارد گزارش شده در مطالعات با MCMI-III، با استفاده از نمونه ‌های عمدتا غربی بود (کریگ و بیونز، 1998؛ روسی و همکاران. ، 2007).

اختلال در مالکیت فکر

درج فکر توسط ICD-10 به عنوان این توهم تعریف می ‌شود که افکار شخص متعلق به خود شخص نیست، بلکه متعلق به شخص دیگری است و در ذهن فرد وارد شده است.

اختلال هذیانی

اختلال هذیانی، که قبلا اختلال پارانوئید نامیده می شد، نوعی بیماری روانی جدی است که به آن «روان پریشی» می گویند که در آن فرد نمی تواند واقعیت را از آن چه تصور می کند تشخیص دهد. ویژگی اصلی این اختلال وجود هذیان است که باور های تزلزل ناپذیر به چیزی غیر واقعی است.